Βράδυ Πέμπτης στα παγωμένα Γιάννενα και χτυπά το τηλέφωνο από αγαπημένο φίλο. Έλα στο Γυαλί καφενέ παίζει η Χρυσαυγή. Δεν προλαβαίνω να απαντήσω απ΄την άλλη άκρη της γραμμής ακούω ένα σε περιμένουμε..Χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα μέσα σε ένα μισάωρο ήμουν εκεί. Πιστέψτε με είχα κάνει τη καλύτερη επιλογή!Μπαίνω σε ένα μαγαζί ασφυκτικά γεμάτο ,’’ντυμένο’’ από όμορφες νότες αυτές των παιδιών! Χωρίς να διστάσω, αρχίζω να ρωτώ το πολύ καλό μου φίλο σχετικά με αυτούς. Κάθε τους τραγούδι ξεχωριστό, κάθε τους διασκευή αποτελεί έμπνευση, δημιουργία! Είναι από τις λίγες φορές που αισθάνομαι κάτι ιδιαίτερο καθώς τους ακούω να παίζουν. Η βραδιά συνεχίζεται, το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο και αρχίζω να ‘’μετρώ’’ και εγώ μαζί με το ‘’Μέτρησα ’’της Ελευθερίας Αρβανιτάκη (το οποίο η Χρυσαυγή το είπε εκπληκτικά) τα συναισθήματα μου. Ωστόσο, νομίζω πως έχασα το μέτρημα μιας και αυτά ταξίδευαν παρέα με την μαγική φωνή της.